Nowe stare auta – szansa polskiej motoryzacji

Odświeżanie motoryzacyjnych ikon to okazja dla rodzimego rynku.

            Już od wielu lat staram się na bieżąco obserwować to co dzieje się na motoryzacyjnym rynku. Przyglądam się jakiego typu design cieszy się największym zainteresowaniem, jakie elementy wyposażenia stają się coraz popularniejsze wśród nabywców nowych aut, szczególnie zaś śledzę ewolucję jaka ma miejsce wśród aut z najwyższej półki. Mimo tego, że zależy mi na byciu na bieżąco, przed moimi oczyma ma miejsce wieloletni już proces, który dopiero ostatnio mocniej dodarł do mojej świadomości. Co więcej, myślę, że proces ten może być szansą dla polskiej motoryzacji.

            Chodzi tu mianowicie o konstruowanie nowych, współczesnych wersji starych i kultowych samochodów. Daleko nie trzeba szukać. Wystarczy sięgnąć po Fiata 500. Lata produkcji jego pierwotnej wersji przypadają na okres 1957 – 1975. Nazwa pochodzi od małego silniczka, który miał właśnie mniej więcej 500 centymetrów sześciennych pojemności i zawrotną moc 17,5 KM. Mały, pogodny i prosty samochodzik wniósł wiele dobrego dla rozwoju motoryzacji w słonecznej Italii. Niska cena sprawiła, że było na niego stać sporą część biedniejszych ludzi. Dzięki temu, nie ponosząc dużych kosztów, nabywali oni łatwy w utrzymaniu środek transportu pozwalający dość wygodnie, jak na ówczesne standardy, pokonywać większe odległości. Wyprodukowano niemal 4,5 miliona egzemplarzy. W 2007 roku włoski koncern zaprezentował nową generację Fiata 500. Wersję tą wyposażono w wiele systemów, które w nowoczesnych samochodach są już standardem. W 2008 roku autko zdobyło tytuł Europejskiego Auta Roku, a do dziś wyprodukowano ponad milion egzemplarzy, których cena, o ile nie myślimy o najbardziej ekskluzywnych wersjach, nadal osiąga przystępny pułap. W Polsce kilkuletni egzemplarz w dobrym stanie możemy mieć już od około 30 000 złotych.

            W ten sam trend wpisują się Brytyjczycy ze swoim Mini, autem, które znają chyba nawet ci, którzy motoryzacją się nie interesują. Jego produkcja zaczęła się w 1959 roku i trwała, o czym wie niewielu, 41 lat. Mini zajęło II miejsce w konkursie na auto XX wieku ustępując jedynie Fordowi T. Choć było nieco mocniejsze i szybsze od Fiata 500, a wiec i nieco droższe, również znalazło wielu nabywców na całym świecie, stając się jedną z motoryzacyjnych ikon. Auto, którego prowadzenie przypomina jazdę gokartem, wyprodukowano w ilości 5,3 miliona. Niejaki John Cooper, projektant samochodów Formuły 1 dostrzegł potencjał brytyjskiego samochodu i stworzył wersje przystosowane do bardziej sportowej jazdy. Miał słuszność, bowiem Mini Cooper trzy razy wygrywał prestiżowy Rajd Monte Carlo.

            Po zakończeniu produkcji, bardzo szybko, bo już w 2001 roku, z fabryk wyjechała nowoczesna wersja Mini, które zostało przejęte przez BMW. W przeciągu 15 lat stworzono niezliczone ilości wersji – od 1.2 75KM do 2.0 o mocy 230KM i dzielnie radzącym sobie na torze wyścigowym, zdobywając sympatię tych, którzy wolą spokojną jazdę, jak i tych o nieco większych aspiracjach.

            Również tam, gdzie moc aut sięga kilkuset koni, a maksymalne prędkości wykraczają ponad 300 km/h, można zobaczyć trend tworzenia nowych – starych samochodów. U początku lat 60-tych XX wieku światowe wyścigi zdominowane były przez Ferrari. Kilku wizjonerów, w tym ówczesny właściciel Ford Motor Company, niejaki Henry Ford II, postanowiło zmienić tę sytuację budując sportowy samochód z silnikiem V8. Wyścigowa wersja tego bolidu czterokrotnie wygrała 24 godzinny wyścig w Le Mans.

            W tym roku, 50 lat po pierwszym zwycięstwie na francuskim torze, na rynku debiutuje nowy Ford GT, nawiązujący stylistyką do swoich zacnych poprzedników. W ciągu roku planuje się budowę tylko 250 egzemplarzy kosztujących 1,5 mln złotych i rozpędzających się do 336 km/h. W planach jest budowa wersji wyścigowej, dzięki której Ford znów stanie na starcie słynnego 24 godzinnego wyścigu.

            Również na naszym rodzimym gruncie w ubiegłym wieku powstało kilka samochodów, które może nie stały się aż tak kultowe, ale przez wielu z pewnością są wspominane z sentymentem. Popularne dawniej Maluchy i Syrenki, to auta nie wymagające, przynajmniej tym nieco starszym, przedstawiania. Co więcej, wbrew potocznym opiniom, Fiat 126 nie był tak beznadziejnym samochodem jak to czasem się przedstawia. Niestety zwykle lepsze wersje trafiały to krajów zachodnich. Gdzie tutaj szansa dla współczesnej, polskiej motoryzacji?

            Otóż ostatnimi czasy słyszy się o takich projektach jak nowy Maluch, Syrenka Sport albo nawet nowy Polonez. Oglądałem na zdjęciach kilka konceptów i choć część z nich przypomina wizje niewyspanego projektanta, to parę wzbudziło we mnie pozytywne emocje. Popiszę się tutaj patriotycznym myśleniem stwierdzając, że jeśli naprawdę przyłożyć się do tych projektów, zainwestować pieniądze, czas, pozyskać inwestorów, to koncepty te mogą stać się znakomitymi, produkcyjnymi egzemplarzami, które nie będą odstawały osiągami, jakością i wyposażeniem od światowej konkurencji.

Wierzę, że w naszym kraju są ludzie o odpowiedniej wiedzy i umiejętnościach i wierzę, że sukces taki jest możliwy, przy okazji wpisując się w międzynarodowy trend „odświeżania” starych samochodów. Nauka od najlepszych w branży w połączeniu z własną inwencją mogą przynieść naprawdę niespodziewane efekty.

Mateusz Fabiszak

Lubisz teksty autora? Zajrzyj na Facebooka:

www.facebook.com/matifabiszak